Vraag Jan van Minnebruggen naar de ontwerpfase van de Lebuinuspleinen en het is éven graven in het geheugen. Het plan voor de metamorfose van de pleinen rond de Lebuinuskerk werd immers al in maart 2020 – onder luid applaus - gepresenteerd in het Deventer stadhuis.

Wat als eerste boven komt drijven, is de herinnering aan de samenwerking met inwoners en ondernemers. Die deelden hun ideeën en wensen royaal met Jan en zijn collega’s van bureau BoschSlabbers.

“Bijzonder om te merken hoe begaan mensen zijn met hun binnenstad. We zijn in gesprek gegaan, hebben goed geluisterd en ook de ruimte gekregen om ons vakmanschap te laten zien. Zo kom je na een gemeenschappelijke ontdekkingstocht sámen tot het beste ontwerp.”

Fijne verblijfsplek in de maak

Het ontwerp omvat ook de andere pleinen rond de kerk, zoals de Stromarkt en De Nieuwe Markt en is een totaalcompositie. Jan hoopt dat de pleinen straks heel vanzelfsprekend in elkaar overgaan, elkaar gaan ‘kussen’, en ook contact gaan maken met de IJssel. Samen zorgen ze zo voor een warm welkom als je vanaf de IJssel de stad inkomt.

Nu is eerst het Grote Kerkhof aan de beurt. Hier komen een waterspeelplek en meer bomen. Bijzondere verlichting en bestrating zorgen dat de majestueuze Lebuinuskerk en andere historische panden rond het plein beter tot hun recht zullen komen. “Spelen, zitten, mijmeren en feesten: dat komt allemaal samen op dit plein. Grandeur én gemoedelijkheid gaan hand in hand”, vat Jan samen.

“Het plein moet een fijne verblijfsplek worden. Je kunt er genieten op een terras, maar ook op een bankje even tot jezelf komen voor een moment van contemplatie. Maar hopelijk ontstaat er óók veel interactie met de stad. Het waterelement brengt zeker leven op het plein. De messing randen rondom de waterspiegel worden trouwens gemaakt door de Deventer metaalgieterij Alliage.”

De staf van Lebuinus keert terug

Jan dook uitgebreid in de geschiedenis van Deventer voor het pleinontwerp. Dat Lebuinus in de 8e eeuw de IJssel overstak om op de huidige plek van de Lebuinuskerk op een rivierduin een houten kerk te bouwen, inspireerde bijvoorbeeld tot de Lebuinusmasten. Deze ‘lichtstaffen’ doen denken aan de staf van de missionaris en zetten de huidige Lebuinuskerk letterlijk in het licht.

“Ook de bestrating markeert de route naar de ingang van de kerk duidelijker dan nu. En in de waterspiegel van de waterspeelplek zie je de middeleeuwse kerk straks weerspiegeld”, illustreert Jan.

Nog veel werk te verrichten, maar dan kan Jan komende zomer het pontje nemen, de IJssel oversteken en het heringerichte Grote Kerkhof oplopen. “De Lebuinuskerk heeft dan een nieuw tapijt gekregen op eeuwenoude grond. Dan is het aan alle inwoners en ondernemers om het plein ook volop te gaan gebruiken.”